Wideo-wizjer pod lupą
Decydując się na zakup kamery wizyjnej czy ogólnie systemu przeznaczonego do monitorowania oraz rejestrowania pobieranego obrazu należy mieć na uwadze kwestie prawne oraz niejednoznaczny zapis, a właściwie jego brak, w prawie polskim, który jednoznacznie regulowałby zasady oraz dopuszczenie takiego monitoringu w przestrzeni publicznej, a także prywatnej.
Sama kamera rejestrująca to nie monitoring. Jednak, aby nasze działania nie zostały posądzone o niezgodne z prawem konieczne jest wprowadzenie branżowej terminologii. Czym jest monitoring? Monitoring to pozyskiwanie obrazu (rejestracja), w trakcie którego dokonywane jest przetworzenie danych osobowych- wizerunku mogącego wskazywać na tożsamość przedmiotu nagrania, nagrywanie fonii, nastawionego na inwigilację oraz kontrolę.
Na podstawie miejsc, które podlegają filmowaniu, wyróżnić możemy kilka rodzajów monitoringu
- monitoring otwartej przestrzeni publicznej- parki, ulice, parkingi, place targowe, perony, stadiony, przejścia podziemne, stacje benzynowe i inne o podobnych charakterze użytkowym
- monitoring zamkniętej przestrzeni publicznej- obiekty ogrodzone, muzea, hale sportowe, lokale użytkowe, wnętrza komunikacji publicznej.
Pomimo wymagań systemowych często zdarzyć mogą się zarzuty dotyczące nadużycia- dlatego tak istotna jest zasada proporcjonalności i równowagi. Warto pamiętać o zarejestrowaniu pozyskanego obrazu, wyznaczyć osoby pełniące stanowisko zarządcy materiałów, poinformować jasno osoby znajdujące się w obszarze rejestrowanym, że obiekt jest monitorowany- wystarcza w tym celu jasne tablice informacyjne, wyposażenie w dodatkowe tablice informujące o celu rejestracji oraz osobach zarządzających systemem do monitoringu, wykonać stosowną adnotację w regulaminie informującą o systemie monitoringu oraz zasadach jego użytkowania- celu, możliwości ciach wykorzystania oraz konsekwencjach zarówno w przypadku podmiotu zarządzającego, jak i przedmiotu będącego treścią nagrania, wraz z prawami obu stron do zebranego materiału. W ten sposób montaż i instalacja systemów monitorujących pozostaje w zgodzie z literą prawa. Mimo to, zabronione jest (a w konsekwencji nie może stanowić żadnego materiału dowodowego) rejestrowanie oraz zapisywanie obrazu w miejscach naruszających godność człowieka, które powinny zostać zachowane w wysokim standardzie prywatności- łazienki, toalety, ubikacje, szatnie, przebieralnie, gabinety lekarskie czy pomieszczenia socjalne.
Odstępstwem od obowiązującej ustawy mają być kamery oraz urządzenia przeznaczone do wideo-rozmów czy wideokonferencji, bez możliwości nagrywania instalowanych przy bramach wjazdowych, wejściach do budynków, lokali, kamer dziennikarskich, transmitujących- nagrywania i emisji.